سوالات مهم قبل از شروع برنامه نویسی
این روز ها اشخاص متعددی در ادامه یادگیری کدنویسی میباشند البته هیچ ایدهای در زمینه ی غرض خویش ندارند. مسلما در حالتیکه نرمافزارنویسها از مقصود خویش باخبر باشند به نیکی می توانند از اینشیوه به درآمد برسند، البته تعداد متعددی از اشخاص فارغ از داشتن هیچ ذهنیتی این فعالیت را آغاز مینمایند. در طول یکسری سال قبلی یک شعار گم راهکننده به شدت اشاعه پیدا نموده است: هر فردی می تواند کدنویسی را خاطر بگیرد بدین ترتیب تمامی می بایست یک گویش اپنویسی دوستداشتنی را حافظه بگیرند. نوواردها فکر می کنند با گذراندن چندین ماه وقت در Codecademy و FreeCodeCamp میتوانند تبدیل به یک کدنویس حرفهای شوند.
البته این واقعیت ندارد. طراحی سایت در واقع بخش اعظمی از عده ای که درپی نرم افزارنویسی میروند از تعیین آن منصرف میگردند، ادله مهم این پشیمانی این میباشد که اپنویسی طبق انتظار و ذهنیت آن ها وجود ندارد و خیلی سریع سرگردان میشوند. برای اجتناب از قرار دریافت کردن دراین شرایطها در صدر می بایست یک سری سؤال را از خویش بپرسید و با خویش درستگو باشید.
هستهی اساسی اپلیکیشننویسی پروسه حل مسأله میباشد. این فرایند بعدها متعددی دارااست ولی ادله اساسی توفیق هر اپلیکیشننویس، علت و پاداش ذاتی و درونی وی برای اخلاق و رفتار قضیه و برطرف کردن اشتباه میباشد.
میگویند یک اپنویس معمولا ۱۰ درصد از فرصت خویش را صرف تایپ کردن باگ و ۹۰ درصد را صرف گونه هایزدایی و برطرف کردن باگها مینماید و هر فردی که کدنویسی را به صورت دورازشوخی تجربیات کردهباشد میتواند با این ذهنیت رابطه برقرار نماید. پس نرم افزارنویسی در واقع هنر گونه هایزدایی میباشد.
هر کسی می تواند راهبردهای یک لهجه اپنویسی را خاطر بگیرد و با جزئیات ظریف دور و بر توسعه و گسترشی یکدست (IDE) آشنا خواهد شد. هر فردی می تواند به ایدهی یک نرم افزار تازه تفکر نماید؛ البته در مواجهه با اشتباه چه واکنشی آرم میدهد؟ دراین مرحله به یک شخصیت خاص و ویژه نیاز میباشد.
اپنویس چیره کسی میباشد که بتواند در مواجهه با یک خطای تعجب آور کامپایلر، یک کتابخانهی کد مملو از انواع، یا این که یک خصوصیت زبانی سرگردانکننده بهدنبال جواب باشد. اپلیکیشننویس برنده کسی میباشد که ساعات وقت خویش را صرف یافت کردن یک چاره نماید و تازمانیکه راهکار موردنظر را پیدا نکرده ناامید نشود.
میاقتدار از یک زاویهی دیگر هم به نرم افزارنویسی نگاه کرد: علتهای بیرونی در مقابل علتهای درونی. آیا به خیال مشوق پیرو اپلیکیشننویسی میباشید؟ یا این که به خیال و خاطر عشق و علاقه این عمل را اجرا میدهید؟ درحالتی که عشق و علاقهای به نرمافزارنویسی نداشته باشید مسیر صدق را گزینش نکردهاید.
آیا درپی خلق و خوی کردن می باشید؟
اکثر وقت ها نوشغل های اپنویسی به عبارتی سال نخستین این فعالیت را رها مینمایند. با اینکه دلایل متعددی برای تسلیم شدن وجود داراست البته شاید مهمترین برهان سرگردان شدن در منحنی یادگیری و تضعیف روحیه باشد.
نرم افزارنویسی یک فنی کلان با صدها گویش و ناحیهی قابل پژوهش میباشد. در هر مسئلهای با هزاران کتابخانه و کادرورک گوناگون روبهرو می شوید و به الگوهای سطح بالایی می سید که در وضعیتهای متفاوت قابل پیادهسازی میباشند.
به صورت خلاصه، هیچوقت نمیتوانید اپنویسی را به طور بدون نقص خاطر بگیرید بدین ترتیب می بایست مقصود ظریف خویش را مشخص و معلوم نمائید. شاید یک اپلیکیشننویسی گرافیک سهآینده در تشکیل داد اینترنتوب سایت هیچ تجربیاتای نداشته باشد یا این که شایسته ترین کدنویس هوش تصنعی و مصنوعی هیچ ذهنیتی درخصوص ایجاد کرد نرم افزارهای گوشی نداشته باشد.
سوالات مهم قبل از شروع برنامه نویسی
این روز ها اشخاص متعددی در ادامه یادگیری کدنویسی میباشند البته هیچ ایدهای در زمینه ی غرض خویش ندارند. مسلما در حالتیکه نرمافزارنویسها از مقصود خویش باخبر باشند به نیکی می توانند از اینشیوه به درآمد برسند، البته تعداد متعددی از اشخاص فارغ از داشتن هیچ ذهنیتی این فعالیت را آغاز مینمایند. در طول یکسری سال قبلی یک شعار گم راهکننده به شدت اشاعه پیدا نموده است: هر فردی می تواند کدنویسی را خاطر بگیرد بدین ترتیب تمامی می بایست یک گویش اپنویسی دوستداشتنی را حافظه بگیرند. نوواردها فکر می کنند با گذراندن چندین ماه وقت در Codecademy و FreeCodeCamp میتوانند تبدیل به یک کدنویس حرفهای شوند.
البته این واقعیت ندارد. طراحی سایت در واقع بخش اعظمی از عده ای که درپی نرم افزارنویسی میروند از تعیین آن منصرف میگردند، ادله مهم این پشیمانی این میباشد که اپنویسی طبق انتظار و ذهنیت آن ها وجود ندارد و خیلی سریع سرگردان میشوند. برای اجتناب از قرار دریافت کردن دراین شرایطها در صدر می بایست یک سری سؤال را از خویش بپرسید و با خویش درستگو باشید.
هستهی اساسی اپلیکیشننویسی پروسه حل مسأله میباشد. این فرایند بعدها متعددی دارااست ولی ادله اساسی توفیق هر اپلیکیشننویس، علت و پاداش ذاتی و درونی وی برای اخلاق و رفتار قضیه و برطرف کردن اشتباه میباشد.
میگویند یک اپنویس معمولا ۱۰ درصد از فرصت خویش را صرف تایپ کردن باگ و ۹۰ درصد را صرف گونه هایزدایی و برطرف کردن باگها مینماید و هر فردی که کدنویسی را به صورت دورازشوخی تجربیات کردهباشد میتواند با این ذهنیت رابطه برقرار نماید. پس نرم افزارنویسی در واقع هنر گونه هایزدایی میباشد.
هر کسی می تواند راهبردهای یک لهجه اپنویسی را خاطر بگیرد و با جزئیات ظریف دور و بر توسعه و گسترشی یکدست (IDE) آشنا خواهد شد. هر فردی می تواند به ایدهی یک نرم افزار تازه تفکر نماید؛ البته در مواجهه با اشتباه چه واکنشی آرم میدهد؟ دراین مرحله به یک شخصیت خاص و ویژه نیاز میباشد.
اپنویس چیره کسی میباشد که بتواند در مواجهه با یک خطای تعجب آور کامپایلر، یک کتابخانهی کد مملو از انواع، یا این که یک خصوصیت زبانی سرگردانکننده بهدنبال جواب باشد. اپلیکیشننویس برنده کسی میباشد که ساعات وقت خویش را صرف یافت کردن یک چاره نماید و تازمانیکه راهکار موردنظر را پیدا نکرده ناامید نشود.
میاقتدار از یک زاویهی دیگر هم به نرم افزارنویسی نگاه کرد: علتهای بیرونی در مقابل علتهای درونی. آیا به خیال مشوق پیرو اپلیکیشننویسی میباشید؟ یا این که به خیال و خاطر عشق و علاقه این عمل را اجرا میدهید؟ درحالتی که عشق و علاقهای به نرمافزارنویسی نداشته باشید مسیر صدق را گزینش نکردهاید.
آیا درپی خلق و خوی کردن می باشید؟
اکثر وقت ها نوشغل های اپنویسی به عبارتی سال نخستین این فعالیت را رها مینمایند. با اینکه دلایل متعددی برای تسلیم شدن وجود داراست البته شاید مهمترین برهان سرگردان شدن در منحنی یادگیری و تضعیف روحیه باشد.
نرم افزارنویسی یک فنی کلان با صدها گویش و ناحیهی قابل پژوهش میباشد. در هر مسئلهای با هزاران کتابخانه و کادرورک گوناگون روبهرو می شوید و به الگوهای سطح بالایی می سید که در وضعیتهای متفاوت قابل پیادهسازی میباشند.
به صورت خلاصه، هیچوقت نمیتوانید اپنویسی را به طور بدون نقص خاطر بگیرید بدین ترتیب می بایست مقصود ظریف خویش را مشخص و معلوم نمائید. شاید یک اپلیکیشننویسی گرافیک سهآینده در تشکیل داد اینترنتوب سایت هیچ تجربیاتای نداشته باشد یا این که شایسته ترین کدنویس هوش تصنعی و مصنوعی هیچ ذهنیتی درخصوص ایجاد کرد نرم افزارهای گوشی نداشته باشد.